Polski gwarowy czasownik chechłać


Abstrakt

Przedmiotem omówienia jest czasownik chechłać. Ma on w polskich gwarach oraz w polszczyźnie potocznej kilkanaście znaczeń. Najczęściej nazywa:

  1. czynność wykonywaną tępym narzędziem,
  2. czynność wykonywaną wolno, z trudem,
  3. czynność tarcia, ocierania się lub drapania.

Na podstawie danych językowych pochodzących z materiałów gwarowych i ogólnopolskich drukowanych i publikowanych w Internecie określono zasięgi występowania omawianego leksemu w danym znaczeniu oraz zwrócono uwagę na jego etymologię. Hipotezy dotyczące etymologii tego czasownika mówią o wyrazie dźwiękonaśladowczym lub kontynuancie prasłowiańskiego czasownika *čechl’ati ‘trzeć, ocierać się drapać’.

Słowa kluczowe

językoznawstwo; dialektologia; leksyka

Adamczyk, M. (2019). Co to jest CHECHŁACZ?, https://www.youtube.com/watch?v=BBo_6ik97-U, data dostępu: 20.07.2024.

Andypip. (2019). Napęd z silnikiem poza kołem – Bafang BBSHD – ciągle odkręcający się silnik w rowerzu full, Rowery i inne pojazdy elektryczne – forum Arbiter, https://forum.arbiter.pl/printview.php?t=10069&start=15, data dostępu: 20.07.2024.

Cygan, S. (2009). Z gwary świętokrzyskiej: świat dawnej wsi w relacjach mieszkańców, pogwarki, twórczość ludowa, słowniczek. Kielce: Muzeum Wsi Kieleckiej, Kieleckie Towarzystwo Naukowe.

CzarnyEZG. (2020). Dioda w pompie paliwa, Africa Twin Forum – Poland, https://africatwin.pl/showthread.php?p=708274, data dostępu: 20.07.2024.

Dejna, K. (1968). „Słownictwo gwarowe” i „słownictwo ludowe”. W: S. Hrabec (red.), Symbolae Philologicae in Honorem Vitoldi Taszycki (49–54). Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Dejna, K. (1975). Słownictwo ludowe z terenu województw kieleckiego i łódzkiego (C–D), Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, 21, 135–290.

Kapusta, M. (2017). Mowa mieszkańców pogranicza Mazowsza (na przykładzie gminy Głowaczów w powiecie kozienickim). Warszawa : Dom Wydawniczy Elipsa.

Konteno. (2016). Ursus C-360 & Bomet, AgroFoto.pl, https://www.agrofoto.pl/forum/gallery/image/664047-ursus-c-360-bomet/, data dostępu: 20.07.2024.

Kucharzyk, R. (2014). Z problematyki zmian w obrębie słownictwa ekspresywnego – przypadek szturmaka. Socjolingwistyka, 28, 203–214.

Kucharzyk, R. (2015), O losie niektórych leksemów gwarowych w sytuacji zaniku gwar. Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej, 50, 48–62. DOI: https://doi.org/10.11649/sfps.2015.003.

Nowak, J.K. (2012). Słownik gwary górali żywieckich: objaśnienia, przykłady, słownik alfabetyczny i tematyczny. Żywiec–Grójec–Warszawa: Wydawnictwo Żywia, Oddział Górali Żywieckich Związku Podhalan.

Premacyman. (2017). Rytmiczny stukot, Klub MazdaSpeed, https://www.mazdaspeed.pl/forum/viewtopic.php?p=3285727&sid=1b850c1d4b6ef161de6df1a (dostęp: 20.07.2024).

Skoli. (2013). W odpowiedzi na „Znaleźliście swoje auto na Google Maps?”. MKLR.pl, https://mklr.pl/132339, data dostępu: 20.07.2024.

KartSGP – Kartoteka Słownika gwar polskich, https://rcin.org.pl/dlibra/publication/37156?language=en, data dostępu: 28.10.2022.

SECz – Machek, V. (1971). Etymologický slovnik jazyka českého, vydání 3. Praha: Academia.

SEJPBr – Brückner, A. (1970). Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. II. Warszawa: Wiedza Powszechna.

SEKasz – Boryś, W., Popowska-Taborska, H. (1997). Słownik etymologiczny Kaszubszczyzny, t. 2: D–J. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy.

SGKuj – Sawaniewska-Mochowa, Z. (red.). (2017). Słownik gwary i kultury Kujaw, t. 1: A–H. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.

SGPKarł – Karłowicz, J. (1900–1911). Słownik gwar polskich, t. 1–6. Kraków.

SGPoznań – Gruchmanowa, M., Walczak, B. (red.). (1999). Słownik gwary miejskiej Poznania. Pozyskano z http://www.poznan.pl/mim/slownik/, data dostępu: 12.11.2022.

SGŚIV – Wyderka, B. (red.). (2004). Słownik gwar śląskich, t. 4, Opole: Państwowy Instytut Naukowy, Instytut Śląski w Opolu.

SGWarsz – Wieczorkiewicz, B. (1966). Słownik gwary warszawskiej XIX wieku. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

SSM – Słownik slangu Miejski.pl, https://www.miejski.pl/slowo-chech%C5%82a%C4%87, data dostępu: 20.07.2024.

Steff – Steffen, W. (1984). Słownik warmiński. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.

SychtaKasz – Sychta, B. (1967–1976). Słownik gwar kaszubskich na tle kultury ludowej, t. 1–7. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo PAN.

SychtaKoc – Sychta, B. (1980–1985). Słownictwo kociewskie na tle kultury ludowej, t. 1–3. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Szym – Szymczak, M. (1962–1973). Słownik gwary Domaniewka w powiecie łęczyckim, cz. 1–8. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.

Pobierz

Opublikowane : 2024-12-23


Jaros, I. (2024). Polski gwarowy czasownik chechłać. Prace Filologiczne, 79, 87-96. https://doi.org/10.32798/pf.1457

Irena Jaros  irena.jaros@uni.lodz.pl
Uniwersytet Łódzki  Polska