Veliki čestitar – čestitka kao izraz jezične kulture i identiteta
Abstrakt
Congratulations from “The great book (Wreath) of most beautiful congratulations and well-wishes” for children, youth, and adults entitled Veliki čestitar are analyzed with regard to the way their content was created – in verse/verses or in prose, their communicative and pragmatic function, content, linguistic and stylistic features. The category of congratulations can also be singled out, the use of which in public space and communication can be regarded as a way of preserving linguistic and cultural identity that, depending on the specific sociolinguistic context, can also be a minority identity. In conclusion, the conducted analysis is seen as a contribution and stimulus to language culture at the time of its publication, but also in the context of its features which can be considered universal.
Słowa kluczowe
Veliki čestitar; komunikacijska i pragmatička funkcija čestitki; jezične i stilske značajke; jezični i kulturni identitet (većinski i manjinski)
Bibliografia
Bagić, K. (2010). Od viška glava (ne) boli. Od figure do kulture – pleonazam i epitet. https://www.matica.hr/vijenac/423/od-viska-glava-ne-boli-2018/. [21 7 2021]
Bartuš, F. (1911). Veliki čestitar ili Vijenac najljepših čestitaka za djecu, mladež i odrasle. Zagreb: Tisak i naklada knjižare L. Hartmanna (St. Kugli).
Bartuš, Franjo. Hrvatski biografski leksikon. Leksikografski zavod Miroslav Krleža. https://hbl.lzmk.hr/clanak.aspx?id=1397. [28 1 2022]
Bartuš, Franjo (Bartush, Franjo). (2010). Hrvatska književna enciklopedija. Zagreb: Leksikografski zavod Miroslav Krleža.
Brlobaš, Ž., Horvat, M. (1999). Stereotipi u željama. U: Badurina, L. i dr. (ur.), Teorija i mogućnosti primjene pragmalingvistike. Zagreb–Rijeka: Hrvatsko društvo za primijenjenu lingvistiku, 135–146.
Bucholtz, M., Hall, K. (2004). Language and Identity. U: Duranti, A. (ur.), A Companion to Linguistic Anthropology, Oxford: Blackwell Publishing.
Hartman, Lavoslav. Hrvatska enciklopedija. Leksikografski zavod Miroslav Krleža, http://www.enciklopedija.hr/Natuknica.aspx?ID=24498. [22 7 2021]
Ivanetić, N. (1989). Ekspresivi i strategijsko djelovanje. Fluminensia: časopis za filološka istraživanja. 1/1, 141–152.
Ivanetić, N. (2003). Uporabni tekstovi. Zagreb: Zavod za lingvistiku Filozofskoga fakulteta Sveučilišta u Zagrebu.
Jonke, Lj. (1965). Književni jezik u teoriji i praksi. Drugo, prošireno izdanje. Zagreb: Znanje.
Lapinski, M. K., Rimal, R. N. (2005). An explication of social norms. Communication Theory, 15, 127–147.
Majhut, B. (2006). Datiranje Kuglijevih izdanja. Osmišljavanja: zbornik u čast 80. rođendana akademika Miroslava Šicela. Ur. Brešić, V. Zagreb: Filozofski fakultet, 181–197.
OBIČAJI, NARODNI. Hrvatska enciklopedija, mrežno izdanje. Leksikografski zavod Miroslav Krleža. http://www.enciklopedija.hr/Natuknica.aspx?ID=44552 [20 6 2021]
Pranjić, K. (2018). Izabrani stilistički spisi. Stilistika. https://stilistika.org/proucavanje-jezika-i-stila-u-suvremenih-pisaca [20 6 2021]
Pranjković, I. (2007). Glavne sastavnice hrvatskoga jezičnog identiteta. Jezik i identiteti (zbornik Hrvatskoga društva za primijenjenu lingvistiku), HDPL: Zagreb – Split, 487-495.
Samardžija, M. (2006). Hrvatski kao povijesni jezik. Zaprešić: Vlastito izdanje.
Filozofski fakultet u Rijeci Chorwacja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
PRAWA AUTORSKIE
Rocznik „Zeszyty Łużyckie” jest wydawany na licencji niewyłącznej: Creative Commons - Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC-BY)
(https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). Przesłanie artykułu oznacza zgodę na jego udostępnienie na tej licencji. Licencja zostaje udzielona Wydawnictwom Uniwersytetu Warszawskiego na 5 lat (po upływie tego terminu przekształca się w zgodę udzieloną na czas nieoznaczony) na następujące pola eksploatacji:
• utrwalanie i zwielokrotnianie w dowolnej liczbie egzemplarzy (w tym w tłumaczeniu na inne języki) w znanych w dniu zawarcia niniejszego porozumienia technikach: drukiem w dowolnej formie, techniką cyfrową, techniką reprograficzną, za pomocą zapisu magnetycznego, zapisu na kliszy fotograficznej, oraz wprowadzania egzemplarzy do obrotu;
• wprowadzanie do sieci komputerowej Wydawcy;
• publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, a w szczególności rozpowszechnianie w sieciach informatycznych, w tym komputerowych (Internet, sieci lokalne), telefonicznych oraz innych znanych w chwili zawarcia niniejszej umowy;
• najem, użyczanie;
• nadawanie za pomocą wizji i/lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stacje naziemne bądź satelitarne;
• kopiowanie i powielanie w technologiach fotomechanicznych lub innych znanych w dniu zawarcia porozumienia;
• publiczne odtwarzanie;
• wykorzystywanie do celów reklamowych i promocyjnych, w tym w sieciach informatycznych.
