Jak zostałem dyrektorem Instytutu Łużyckiego
Dietrich Scholze (po łużycku Šołta), urodził się w roku 1950 w Budziszynie, w latach 1969–1973 studiował na Uniwersytecie im. Humboldta w Berlinie Wschodnim, uzyskał tytuł dyplomowanego tłumacza polskiego i rosyjskiego. W latach 1974–1991 pracował jako historyk literatury polskiej w Centralnym Instytucie Historii Literatury Akademii Nauk NRD w Berlinie, a w latach 1989–1991 był kierownikiem Oddziału Slawistyki. W latach 1992–2016 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Serbołużyckiego w Budziszynie i Chociebużu, w 1997 roku uzyskał tytuł profesora honorowego sorabistyki na Uniwersytecie Lipskim. Wciąż pracuje na Łużycach jako autor, wydawca, tłumacz, krytyk literacki i teatralny.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
PRAWA AUTORSKIE
Rocznik „Zeszyty Łużyckie” jest wydawany na licencji niewyłącznej: Creative Commons - Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC-BY)
(https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). Przesłanie artykułu oznacza zgodę na jego udostępnienie na tej licencji. Licencja zostaje udzielona Wydawnictwom Uniwersytetu Warszawskiego na 5 lat (po upływie tego terminu przekształca się w zgodę udzieloną na czas nieoznaczony) na następujące pola eksploatacji:
• utrwalanie i zwielokrotnianie w dowolnej liczbie egzemplarzy (w tym w tłumaczeniu na inne języki) w znanych w dniu zawarcia niniejszego porozumienia technikach: drukiem w dowolnej formie, techniką cyfrową, techniką reprograficzną, za pomocą zapisu magnetycznego, zapisu na kliszy fotograficznej, oraz wprowadzania egzemplarzy do obrotu;
• wprowadzanie do sieci komputerowej Wydawcy;
• publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, a w szczególności rozpowszechnianie w sieciach informatycznych, w tym komputerowych (Internet, sieci lokalne), telefonicznych oraz innych znanych w chwili zawarcia niniejszej umowy;
• najem, użyczanie;
• nadawanie za pomocą wizji i/lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stacje naziemne bądź satelitarne;
• kopiowanie i powielanie w technologiach fotomechanicznych lub innych znanych w dniu zawarcia porozumienia;
• publiczne odtwarzanie;
• wykorzystywanie do celów reklamowych i promocyjnych, w tym w sieciach informatycznych.
