Sprawy łużyckie w „Świecie Słowiańskim”
Abstrakt
Polish-Sorbian cultural ties, not unlike Polish-Slavic relations in general could develop in optimal conditions following the founding of the Slavic Club, an association started in 1901 by Cracow’s academics and intelligentsia and led by art historian Marian Sokołowski and philosopher Marian Zdziechowski. The club’s press organ was “Świat Słowiański” (“The Slavic World”), published in the years 1905‒1914. This monthly paper, edited by Feliks Koneczny, historian and historiosopher, gathered a team of academics and journalists to organize a Slavophile movement alternative to the imperial Russian Pan-Slavism. The magazine’s main focus was on social and political matters; however, its editor-in-chief devoted ample space to artistic output, which was part of a mission in national and political emancipation of Slavic ethnic communities. Lusatian matters, particularly nation-building activities initiated by the Sorbian intelligentsia, were presented to the readers of “The Slavic World” by the Slavist Roman Zawiliński, and three young scholars: Henryk Ułaszyn – linguist, promoter of Jakub Bart-Ćišinski’s poetry among the Poles, historian Tadeusz Kupczyński, and Czesław Koneczny, lawyer.
Słowa kluczowe
Serbowie łużyccy; „Świat Słowiański”; słowianofilstwo polskie; związki polsko-łużyckie; Jakub Bart-Ćišinski; Roman Zawiliński; Henryk Ułaszyn; Tadeusz Kupczyński; Czesław Koneczny
Bibliografia
Antoniewicz, W. (1948–1949). Hołd wielkości Lubora Niederlego, Światowit, 20, 1–15.
Bibliografia, (1905). Świat Słowiański 1, 2, 58–63.
Cetnarowicz, A.; Świątek, A. (2020). Wprowadzenie. W: Cetnarowicz, A.; Świątek, A. (red.), Współpraca Słowian i jej zwolennicy w Europie Środkowej i na Bałkanach w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku. Prace Historyczne 147, 2, VII–XII. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ćuk, A. (2019). Słowiańszczyzna południowa na przełomie wieków XIX i XX z perspektywy Klubu Słowiańskiego, Galicja. Studia i Materiały 5, 57–68.
Domański, F. (1944). Łużyce. Chicago: Polish-American Book Company – London: Polish Library.
Kołodziejczyk, E. (1909). Z przeszłości słowianofilstwa w Polsce (z lat 1832, 1848, 1849, 1861), Świat Słowiański 5, 2, 380–384.
Kołodziejczyk, E. (1911). Bibliografia słowianoznawstwa polskiego. Kraków: Nakładem Akademii Umiejętności.
Koneczny, Cz. (1913). Ze „skhadźowanki”, Świat Słowiański 9, 2, 592–600.
Koneczny, F. (1907). Słowianofilstwo bez ustępstw, Świat Słowiański 3, 1, 414.
Kronika, (1909). Świat Słowiański 5, 2, 325.
Kronika, (1911). Świat Słowiański 7, 1, 314–315.
Kronika łużycka, (1906). Świat Słowiański 2, 1, 214–215.
Kronika łużycka, (1906a). Świat Słowiański 2, 2, 317.
Kronika łużycka, (1906b). Świat Słowiański 2, 2, 398.
Kronika łużycka, (1906c). Świat Słowiański 2, 2, 473–474.
Kronika łużycka, (1907). Świat Słowiański 3, 1, 325.
Kronika łużycka, (1913). Świat Słowiański 9, 1, 320–322.
Kupczyński, T. (1911). Ze spraw łużyckich, Świat Słowiański 7, 1, 94–105.
Lewaszkiewicz, T. (2014). Dolnołużycki i górnołużycki – języki zagrożone czy wymierające?, Slavia Occidentalis 71, 1, 37–53.
Lewaszkiewicz, T. (2015). Zarys dziejów sorabistyki i zainteresowań Łużycami w Wielkopolsce. W: Jaworski, T., Kurowska, H., Lipińska-Bodnar, A. (red.), Kapitał społeczno-polityczny Serbołużyczan. Zielonogórskie Studia Łużyckie 8, 88–104. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski.
Myśliński, J. (1974). Uwagi o prasie polskiej przełomu XIX i XX w. jako źródle historycznym, Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego 14, 1, 5–26.
Myśliński, J. (1976). Prasa polska w Galicji w dobie autonomicznej (1867–1918). W: Kmiecik, Z. i in., Prasa polska w latach 1864‒1918, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 114–176. Łojek, J. (red.), Historia prasy polskiej, t. 2.
Orłoś, T. Z. (2008). Krakowska bohemistyka, Bohemistyka 1–4, 457–464.
Recenzje i sprawozdania, (1906). Świat Słowiański 2, 2, 74–75.
Recenzje i sprawozdania, (1912). Świat Słowiański 8, 2, 729–734.
Redakcja, (1910). Łużycki przekład pieśni „Jeszcze Polska” z roku 1842, Świat Słowiański 6, 1, 40–41.
Skarżyński, M.; Walczak, B. (2009). Profesor Henryk Ułaszyn (1874–1956). W: Ułaszyn, H., Studia onomastyczne i socjolingwistyczne, 9–37. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza.
Ułaszyn, H. (1906). Jakub Ciszyński, poeta łużycki, Świat Słowiański 2, 2, 403–415.
Zawiliński, R. (1905). Serbowie łużyccy w r. 1904, Świat Słowiański 1, 1, 474–478.
Zawiliński, R. (1910). Słowianie współcześni pod względem terytoryalnym i statystycznym. (Podług dzieła prof. dr. L. Niederlego pt. Slovanský svět – Praha 1909), Świat Słowiański 6, 1, 213–223.
Uniwersytet Warszawski Polska
https://orcid.org/0000-0003-1526-3703
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
PRAWA AUTORSKIE
Rocznik „Zeszyty Łużyckie” jest wydawany na licencji niewyłącznej: Creative Commons - Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC-BY)
(https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). Przesłanie artykułu oznacza zgodę na jego udostępnienie na tej licencji. Licencja zostaje udzielona Wydawnictwom Uniwersytetu Warszawskiego na 5 lat (po upływie tego terminu przekształca się w zgodę udzieloną na czas nieoznaczony) na następujące pola eksploatacji:
• utrwalanie i zwielokrotnianie w dowolnej liczbie egzemplarzy (w tym w tłumaczeniu na inne języki) w znanych w dniu zawarcia niniejszego porozumienia technikach: drukiem w dowolnej formie, techniką cyfrową, techniką reprograficzną, za pomocą zapisu magnetycznego, zapisu na kliszy fotograficznej, oraz wprowadzania egzemplarzy do obrotu;
• wprowadzanie do sieci komputerowej Wydawcy;
• publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, a w szczególności rozpowszechnianie w sieciach informatycznych, w tym komputerowych (Internet, sieci lokalne), telefonicznych oraz innych znanych w chwili zawarcia niniejszej umowy;
• najem, użyczanie;
• nadawanie za pomocą wizji i/lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stacje naziemne bądź satelitarne;
• kopiowanie i powielanie w technologiach fotomechanicznych lub innych znanych w dniu zawarcia porozumienia;
• publiczne odtwarzanie;
• wykorzystywanie do celów reklamowych i promocyjnych, w tym w sieciach informatycznych.
