Autorytet i autorytetka? O różnicach w starożytnej recepcji Homera i Safony
Abstrakt
Artykuł omawia recepcję dwu wielkich postaci literatury starożytnej Grecji: Homera i Safony. Chociaż twórczość obojga postrzega się jako szczyt osiągnięć poetyckich, fakt, że Safona jest kobietą, wyróżnia ją na tle tradycji literackiej i czyni zjawiskiem nietypowym. Poprzez analizę recepcji Safony w starożytności – w szczególności w epigramach hellenistycznych i z początku epoki Cesarstwa Rzymskiego, w których jej płeć jest często podkreślana – niniejszy artykuł stara się pokazać, że choć i Homer, i Safona są autorytetami dla późniejszych poetów, traktowani są w różny sposób. Oddzielna pozycja Safony jako kobiety zajmującej się literaturą ma zarazem podwójny wymiar: z jednej strony ograniczony do świata poezji tworzonej przez kobiety, widzianej niemal jako osobna kategoria literacka, z drugiej jednak pozwala to jej stać się niezwykle ważną postacią i inspiracją dla pisarek, artystek i działaczek w następnych stuleciach, a nawet tysiącleciach.
Słowa kluczowe
Homer; Safona; poezja grecka; płeć a literatura; recepcja Safony w starożytności; epigramy hellenistyczne
Uniwersytet Warszawski Polska
https://orcid.org/0000-0003-4078-3970
mgr, Uniwersytet Warszawski. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego (filologia klasyczna i filologia angielska w ramach Kolegium MISH) i Uniwersytetu Oksfordzkiego (Linguistics, Philology, and Phonetics), obecnie doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UW. Przygotowuje rozprawę dotyczącą konstruowania kobiecego głosu w greckich epigramach epoki hellenistycznej.
Wszystkie artykuły prezentowane na łamach „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo” są publikowane w otwartym dostępie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa wersja 3.0 (CC-BY) 
