From Sacrifice to (In)dependence: Interpretation of the Myth of Demeter-Ceres and Core-Persephone in (Post)feminist New Adult Retellings
Abstract
The aim of the article is to analyse postfeminist interpretations of the myth of Demeter and Kore based on two novels: Neon Gods by Katee Robert (2021) and Girl, Goddess, Queen by Bea Fitzgerald (2023). The fate of the daughter of the goddess of the harvest, who was abducted by the ruler of the afterlife, serves as the foundation for retellings whose central theme is the process of female maturation and the associated challenges. The above-mentioned writers see Kore-Persephone as as a highly relevant figure for the modern world: just like the heroes and heroines of new adult novels, Demeter’s daughter undergoes a journey of self-discovery and regaining control over her own life, while confronting the opposition of the patriarchal society in which she lives. The purpose of the analyses is to answer the question of how the authors (re)created the myth of Kore-Persephone.
Keywords
Bea Fitzgerald; Ceres; Demeter; Girl, Goddess, Queen; Katee Robert; Kore; myth; Neon Gods; Persephone; postfeminism; retelling
References
Araszkiewicz, A. (2001). Czarny ląd czarnego kontynentu. Relacja matka-córka w ujęciu Luce Irigaray. W: M. Hornung, M. Jędrzejczak, T. Korsak (red.), Ciało, płeć, literatura. Prace ofiarowane Profesorowi Germanowi Ritzowi w pięćdziesiątą rocznicę urodzin (s. 671–705). Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna.
Beckett, L. S. (2009). Crossover fiction: Global and historical perspectives. Routledge.
Bell, E. R. (1991). Women of classical mythology: A biographical dictionary. ABC-CLIO.
Borkowska, G. (1996). Cudzoziemki. Studia o polskiej prozie kobiecej. IBL PAN.
Całek, A. (2017). Retelling w literaturze fantasy. Od renarracji do metafikcji. W: M. M. Leś, W. Łaszkiewicz, P. Stasiewicz (red.), Tekstowe światy fantastyki (s. 45–66). Prymat, Mariusz Śliwowski.
Cartwright, M. (2015, 16 kwietnia). Siren. World History Encyclopedia. Pobrane 10 kwietnia 2024 z: https://www.worldhistory.org/Siren/.
Chappell, B. (2012, 10 września). Would you read novels aimed at ‘new adults’?. The Guardian. Pobrane 30 marca 2024 z: https://www.theguardian.com/ books/2012/sep/10/new-adult-fiction.
Chesler, P. (2002). Woman’s inhumanity to woman. Lawrence Hill Books.
Cielemęcka, O. (2014). Czas feminizmu. W: P. Chudzicka-Dudzik, E. Durys (red.), Konteksty feministyczne. Gender w życiu społecznym i kulturze (s. 27–40). Wydział Studiów Międzynarodowych i Politologicznych UŁ.
Clair, S. (2019). A touch of darkness. LYX.
Connell, R. (2005). Masculinities. Polity.
Cosmopoulos B. M. (2015). Bronze age Eleusis and the origins of the Eleusinian mysteries. Cambridge University Press.
Daly, M. (1978). Gyn/ecology: The metaethics of radical feminism. The Women’s Press.
de Carlo, A. (2020). Arachne, Atena i ich córki. Strategia pajęczycy we współczesnej polskiej literaturze kobiecej. W: A. Amenta, K. Jaworska (red.), Boginie, bohaterki, syreny, pajęczyce. Polskie pisarki współczesne wobec mitów (s. 65–82). IBL PAN.
Duda, M. (2022). Męskość, mężczyźni i ich sojusznictwo z kobietami. Świat Problemów, 4, 17–19.
Dudek, Z., Jaszewska, M. (2013). Psychologia mitów greckich. Prawda symboli i archetypów. Eneteia.
Figiel, A. (2017). Symbolika włosów w polskiej kulturze ludowej. Zeszyty Wiejskie, 23, 125–137. https://doi.org/10.18778/1506-6541.23.08.
Fitzgerald, B. (2023). Girl, goddess, queen (S. Kroszczyński, tłum.). Jaguar. (wyd. oryg. 2023).
Gantz, T. (1996). Early Greek myth: A guide to literary and artistic sources. Johns Hopkins University Press.
Głos, M. (2023). Kto uratuje Ariadnę? Palingeneza kreteńskiego mitu w popfeministycznych retellingach (na przykładzie Pani Labiryntu Magdy Knedler i Ariadny Jennifer Saint). Zagadnienia Rodzajów Literackich, 66(1), 247–259. https://doi. org/10.26485/ZRL/2023/66.1/18.
Golden, M. (1990). Children and childhood in classical Athens. Johns Hopkins.
Graves, R. (1992). Mity greckie (H. Krzeczkowski, tłum.). PIW. (wyd. oryg. 1955).
Gromkowska-Melosik, A. (2010). Power Girl i kontrowersje wokół (pop)kulturowej emancypacji kobiet współczesnych. W: A. Gromkowska-Melosik, Z. Melosik (red.), Kultura popularna. Konteksty teoretyczne i społeczno-kulturowe (s. 205–230). Impuls.
Hastings, H., Hastings, E. (2020). Hades and Persephone: Curse of the golden arrow. Heidi Hastings.
Heilbrun, C. (1990). Hamlet’s mother and other women. Columbia University Press.
Herman, N. (1989). Too long a child: The mother-daughter dyad. Free Association Books.
Hezjod. (1999). Narodziny bogów (Theogonia) (J. Łanowski, tłum.). Prószyński i S-ka. (wyd. oryg. ok. 730–700 p.n.e.).
Irigaray, L. (1984). Éthique de la difference sexuelle. Éditions de Minuit.
Irigaray, L. (2003). Rynek kobiet (A. Araszkiewicz, tłum.). Przegląd Filozoficzno-Literacki, 1(3), 15–30. (wyd. oryg. 1977).
Irigaray, L. (2010). Ta płeć (jedną) płcią niebędąca (S. Królak, tłum.). Wydawnictwo UJ. (wyd. oryg. 1977).
Jagernath J., Nupen M. D. (2022). Pseudo-feminism vs feminism – is pseudo-feminism shattering the work of feminists?. Proceedings of The Global Conference on Women’s Studies, 1, 60–73. https://doi.org/10.33422/womensconf.v1i1.22.
Jaworska, K. (2020). Penelopa i inne mityczne tkaczki i przędzarki w twórczości polskich poetek. W: A. Amenta, K. Jaworska (red.), Boginie, bohaterki, syreny, pajęczyce. Polskie pisarki współczesne wobec mitów (s. 45–64). IBL PAN.
Kapusta, A. (2012). Gry w kulturę. Gry w mit. Wydawnictwo UJ.
Kaufman, L. (2012, 21 grudnia). Beyond wizards and vampires, to sex. The New York Times. Pobrane 10 sierpnia 2024 z: https://www.nytimes.com/2012/12/22/books/ young-adult-authors-add-steaminess-to-their-tales.html?_r=0.
Kerényi, K. (2014). Eleusis. Archetypowy obraz matki i córki (I. Kania, tłum.). Homini. (wyd. oryg. 1962).
Kinser, A. E. (2004). Negotiating spaces for/through third-wave feminism. NWSA Journal, 16(3), 124–153.
Kopaliński, W. (1995). Encyklopedia „drugiej płci”. Rytm.
Kostecka, W. (2022). Postfeminizm jako perspektywa rozważań nad kulturą popularną – propozycja metody badań literackiej fantastyki dla młodych dorosłych. Filoteknos, 12, 217–243. https://doi.org/10.23817/filotek.12-14.
Lasoń-Kochańska, G. (2004). Córki Penelopy. Kobiety wobec baśni i mitu. Słupskie Prace Filologiczne, 3, 173–182.
Lincoln, B. (1979). The rape of Persephone: A Greek scenario of women’s initiation. The Harvard Theological Review, 72(3/4), 223–235.
Ludwiczak, B. (2012). Mitologia Greków i Rzymian. Greg.
Magoska-Suchar, M. (2024). Hades. Król Podziemia. M. Suchar.
Miller, N. K. (2006). Arachnologie. Kobieta, tekst i krytyka (K. Kłosińska, K. Kłosiński, tłum.). W: A. Burzyńska, M. P. Markowski (red.), Teorie literatury XX wieku. Antologia (s. 487–513). Znak. (wyd. oryg. 1986).
Mrozik, A. (2012). Akuszerki transformacji. Kobiety, literatura i władza w Polsce 1989 roku. IBL PAN.
Negra, D., Tasker, Y. (2007). Introduction: Feminist politics and postfeminist culture. W: D. Negra, Y. Tasker (red.), Interrogating postfeminism: Gender and the politics of popular culture (s. 1–26). Duke University Press.
Omonua, L. A., Akpor, E. D., Olley, W. O. (2023). Mass media coverage of women and gender inequality. African Journal of Social Sciences and Humanities Research, 6(4), 150–165. https://doi.org/10.52589/AJSSHR-FDL6SNQ3.
Podogrocka, P. (2018). Ideologia na sprzedaż? Popfeminizm jako strategia wspierania konsumpcji. W: P. Szymczyk, M. Maciąg (red.), Społeczno-ekonomiczne aspekty życia w XXI wieku (s. 60–70). WN Tygiel.
Rackham, D. (2023). Apocrypha of era: A spicy Hades and Persephone romance. B.w.
Rajchel, D. (2023). Mabon. Rytuały, przepisy i zaklęcia na równonoc jesienną (E. Niedzielska, tłum.). Wydawnictwo Kobiece. (wyd. oryg. 2015).
Rhodes, C. (2022). Dead of spring: A Hades and Persephone retelling. National Library of New Zealand.
Richardson, N. J. (red.). (1979). The Homeric hymn to Demeter. Princeton University Press.
Robert, K. (2022). Neon Gods (M. Mortka, tłum.). Uroboros. (wyd. oryg. 2021).
Rose, M. (2020). Hades and Persephone. B.w.
Rudzka, Z. (red.). (2022). Ziarno granatu. Mitologia według kobiet. Agora.
Rune, A., Rose, J. (2023). The mistress and the renowned: A Hades and Persephone retelling. Rose and Star.
Rzymowska, L. (2001). „Piersi fiołkami pachnące”. Kwiaty w mitach i języku dawnej Grecji. Język a Kultura, 16, 55–66.
Shalit R. (1998, 6 kwietnia). Canny and Lacy: Ally, Dharma, Ronnie, and the betrayal of postfeminism. The New Republic, 27–32.
Siwor, D. (2019). Tropy mitu i rytuału. O polskiej prozie współczesnej – nie tylko najnowszej. Wydawnictwo UJ.
Szczuka, K. (2001). Kopciuszek, Frankenstein i inne. Feminizm wobec mitu. eFKa.
Weigle, M. (1982). Spiders and spinsters: Women and mythology. University of New Mexico.
Wetta, M. (2013, wrzesień). What is new adult fiction, anyway?. Ebsco. Pobrane 10 sierpnia 2014 z: https://web.archive.org/web/20131103012241/https://www.ebscohost.com/novelist/novelist-special/what-is-new-adult-fiction-anyway.
Wilde, A. (2021). Hades and Persephone. B.w.
Yarwood, D. (1975). European costume: 4000 years of fashion. Crown Publishers.
Zajko, V. (2006). Introduction. W: V. Zajko, M. Leonard (red.), Laughing with Medusa: Classical myth and feminist thought (s. 1–17). Oxford University Press.
University of Rzeszów Poland
https://orcid.org/0000-0002-7056-8377
Mikołaj Głos – MA, prepares a dissertation at the Doctoral School of the University of Rzeszów on the palingenesis of myths in Polish women’s prose from the late 20th and early 21st centuries. Contact: glos.mikolaj97@gmail.com.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Open Access Policy
All articles presented on the pages of ”Dzieciństwo. Literatura i Kultura” are published in open access under a Creative Commons license - Attribution 4.0 International (CC BY 4.0). It means that:
- they can be made available and quoted under the condition of explicit and clear indication of the author/authors of the referenced text;
- you cannot use legal or technological means that would limit others in using the text under the terms of the license.
More information: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/